Naastenliefde is een levensstijl

Naastenliefde is meer dan alleen een gevoel; het is een levensstijl. Het gaat verder dan de grenzen van de kerkelijke muren en strekt zich uit naar ons dagelijks leven. Het is een oproep tot empathie, begrip en actie. Hoe kunnen we dit integreren in ons leven van alledag?

Klein gebaar, grote impact

Naastenliefde hoeft niet grootschalig te zijn om impact te hebben. Kleine, alledaagse daden van vriendelijkheid kunnen een krachtige kettingreactie teweegbrengen. Of het nu gaat om een glimlach, een vriendelijk woord of een helpende hand, laten we ons bewust zijn van de impact van onze eenvoudige gebaren op anderen. Hoe ben jij een naaste voor de ander?

Zo reflecteren we Jezus in woorden en daden

Door naastenliefde kan je bruggen bouwen tussen mensen van verschillende achtergronden, culturen en geloofsovertuigingen. Hoe kunnen we samenwerken om onze lokale gemeenschappen te versterken? Dit kan variëren van het organiseren van gezamenlijke evenementen tot het ondersteunen van lokale goede doelen. Door onze inspanningen te bundelen, kunnen we een blijvende impact hebben op de plekken waar we leven. En zo reflecteren we Jezus in woorden en daden.

Naastenliefde zonder grenzen

Jezus illustreerde de diepte van naastenliefde met het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Jezus vertelt hoe een Samaritaan (een volk dat destijds als minderwaardig werd beschouwd) zorgt voor een gewonde reiziger. Het is een daad van naastenliefde die voorbijgaat aan sociale, raciale en religieuze grenzen. Dit verhaal herinnert ons eraan dat iedereen onze naaste is, zonder grenzen, en dat de liefde van God geen onderscheid in mensen maakt. In onze tijd wenden veel mensen gemakkelijk hun blik af van het lijden van anderen. Maar Jezus roept ons op om actieve naastenliefde te tonen. Dit verhaal daagt ons uit om voorbij te gaan aan stereotypes en verwachtingen, en anderen lief te hebben zonder grenzen.

Oecumene

Tijdens de Week van gebed voor eenheid hebben we gebeden voor de kracht om de weg van de oecumene met vertrouwen en hoop te bewandelen. Gezamenlijk bidden, vieren en God dienen versterken onze eenheid. Laten we blijven bidden dat de Heer ons daarin zal bijstaan.

We moeten angst en wantrouwen overwinnen

De weg van de oecumene is geen gemakkelijke reis. We moeten angst en wantrouwen overwinnen. Sommigen zijn bang dat oecumene kan leiden tot een verlies van de eigen identiteit en kerkelijke ‘groei’ kan verhinderen. In een wereld waarin verdeeldheid en meningsverschillen heersen, roept Jezus ons op tot eenheid onder zijn volgelingen. Laten we streven naar eenheid die dieper gaat dan oppervlakkige verschillen, gedreven door de liefde van Christus. Om zo gestalte te geven aan Jezus’ gebed: ‘Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals U in Mij bent en Ik in U, laat hen zo ook in Ons zijn, opdat de wereld gelooft dat U Mij hebt gezonden. (…) Dan zullen zij volkomen één zijn en zal de wereld begrijpen dat U Mij hebt gezonden, en dat U hen liefhad zoals u Mij liefhad’ (Johannes 17 vers 21-23). Laten we die eenheid omarmen, die Jezus voor ogen had.

Onze hoop is dat door middel van, maar ook na deze Week van gebed voor eenheid vruchtbare samenwerking tussen kerkelijke gemeenschappen mag groeien. En dat wederzijdse onbekendheid en vooroordelen overbrugd zullen worden. Zet je alvast 19 t/m 26 januari 2025 in de agenda?